ماجراهایی که با من زیر باران داشتی

شعراگرمیشد قریب پنج دیوان داشتم

سالها دل در فراقت همچو شمعی آب شد

جان به لب آمد زدوری درد هجران داشتم

بود امید وصال در جانم،میسر گر شدی

طوطی طبعی سخندان وغزل خوان داشتم

در غم زلف پریشانت به سر بردم شبی

ناله ها از جور گردون پریشان داشتم

روزگاری عهد کردم باتو وبا عشق تو

همچنان دل بر سر آن عهد وپیمان داشتم

در گلستان امیدم غنچه ها پرپر شدند

من امید زندگانی بهر جانان داشتم

اللهم عجل لولیک الفرج

               م.ابراهیمی پور

یکی از مسائلی که باعث نا راحتی امام عصر(ارواحنافداه) شده است این است که عده ای چون توفیق تشرف به خدمت امام زمان (ارواحنافداه)را نداشته اند،امکان ملاقات ودیداربا آن حضرت را در دوران غیبت رد نموده وانکار میکنند، در صورتی که صدها وبلکه هزاران نفر در دوران غیبت کبری خدمت آن حضرت رسیده وآن امام عزیز را در حال بیداری زیارت کرده اند. چقدر زشت اشت است انسان در مسائلی که واضح وروشن است مجادله کند وچقدر قبیح است در محضریک شخصیت بزرگ ، در مورد بودن ویا نبودن،دیده شدن یا نشدن آن شخص سخن گفته شود!امام زمان علیه السلام حقیقتی است که باید گفت؟«عمیت عین لا تراک» کور باد چشمی که تورا به صورت ظاهری ویا به صورت باطنی مشاهده نکند.امام زمان وجود علیه السلام وجود مقدس است که اگرخیلی ها ظاهرا نتوانندآن حضرت را ببینند، از صدهادیدن بهتراو را حس می کنند.او در متن زندگی ما حضور دارد، مگر می شود اورا ندید؟ اما گذشته از دیدار باطنی چه دلیلی داردانسانی در همین بدن مادی ما زندگی کند ولی به صورت ظاهری دیده نشود؟

به هرحال امام زمان علیه السلام از این موضوع که خیلی ها به آنت حضرت تهمت دیده نشدن را زده اندبسیار ناراحت هستند. در این رابطه یکی از دوستان وارادتمندان حضرت بقیة الله علیه السلام که از روحانیون بزرگوار می باشند می گفت:  

سال 1364 بود،به منظور خدمت دوران سربازی به جبهه های نبرحق علیه باطل اعزام شدم.شبها با دوستان هم رزمم دور ههم می نشستیم واز هرجا سخنی به میان می آمد... یک شب که مهتابی تر ازهمیشه بود ، صحبت از امدادهای غیبت امام زمان علیه السلام در جبهه ها شد،دوستی گفت من کسی را می شناسم که به محضر امام زمان علیه السلام رسیده است. من در جواب گفتم :محال است کسی در دوران غیبت خدمت آ« حضرت برسد،  

چون خود ایشان فرموده اند:هرکس ادعای مشاهده کرد اورا تکذیب کنید ،که کذاب است دلائل دیگر آوردم که آنها را قانع کردم. اماخود را نتوانستم قانع کنم !دلم گواهی می داد که می شود وامکان دارد،وگرنه این امدادهایی که مدام در جبهه ها اتفاق می افتد،این ملاقاتهایی که در مفاتیح وکتابهای زیادی ازعلماءکه مورد وثوق هستند آمده است، پس اینها چه می شود؟  

خلاصه دلم آرام نگرفت، توسلی ببه ساحت مقدس حضرت ولی عصر (عجل الله فرجه)کردم وخود ایشان خواستم که مرا از این سر در گمی نجات دهند.  

همان شب در عالم رؤیا دیدم که در منطقه( همانجایی که بودم) تمام مردم برای استقبال از کسی صف کشیده اند،پرسیدم چه خبر است ؟گفتندحضرت بقیة الله (ارواحنا فداه) می خواهند تشریف بیاورند. چشم به راه انداختم، دیدم گرد وخاک سواری در راه است، خود را به صف اول رساندم،آن سواران نیز رسیدند، پیشاپیش آنها شخصیتی با عظمت، زیباومهربان،سواربراسب سفیدی بود.در سمت راست ایشان پیرمردی باوقار ودر دو طرف جوانانی خوش سیما،سوار براسب، کمربه خدمت بسته بودند.  

من ابتدا فکر کردم ایشان امام حسین علیه السلام وآن پیرمرد حبیب بن مظاهراست.اما بعدمتوجه شدم که آن آقای بزرگوار ، حضرت صاحب الزمان عجل الله فرجه وآن پیرمرد حضرت خضر علیه السلام هستند.من اولین کسی بوددم که به آقاخوش آمد گفتم ورکاب اسب ایشان را بوسیدم. وقتی سرم را بلندکردم وآن جمال دلربا را دیدم از خود بی خود شدم.  

عرض ادب کردم ومحو تماشای آن چشمها،آن چهره وآن خال زیباشدم، تمامک این حالات سریعه گذشت،اما برای من دوام ابدیت بود. همین که به آن چشمهای زیبا نظر انداختم، نگاه به نگاهم انداختند وفرمودند:«تو دیگر چرا؟» چهره آقا غمگین بود، مثل کسی که با نگاه دلداده اش را ملامت می کند؛منتظر جواب بود،عرق شرم به پیشانی ام نشست، سربه زیر افکندم وبا سکوت وانمود کردم که متوجه فرمایش ایشان نشده ام.  

فرمودند: «مگرتوالان مرا نمیبینی؟»   عرض کردم: بله آقاجان!  

حضرت فرمودند:« پس چرا دیشب که از تشرف من گفتند، تو با دلیل آنها را انکار می کردی ؟! من وجود دارم، در بین شماهستم، فقط شما مرا نمی شناسید.»  

آنگاه فرمودند:«درست است،این مطلب از خود مااست که هرکس ادعای مشاهده کرد،تکذیبش کنید، اما منظور کسی است که مثل نواب اربعه، ادعای ارتباط دو طرفه داشته باشد، این چنین کسی کذاب است وآن نواب محترم در غیبت صغری وسیله ارتباطی ما با شیعیان بودند،ولی الان زمان غیبت کبری است وشما هم نباید کلام ما را تحریف کنید!»

من ازآن وجودنازنین طلب بخشش نمودم ودرحالی که پای مقدس ایشان را می بوسیدم، از خواب بیدار شدم، فردا صبح خوابم را تعریف واز دوست عزیزم که ملاقات تشرف کنندگان را برای ما نقل کرده بود عذر خواهی کردم واشک چشمم نشان توبه وبازگشت من از آن فکرتاریک بود.

بنابراین باید توجه داشت که امام زمان علیه السلام در زمان غیبت کبری نیز دیده می شوندامام نه به صورت ارتباط دائمی ورابطه دوطرفه.امام زمان علیه السلام به حاج محمد باکویی فرمودند:«هرکس از شیعیان ما به وظیفه خود خوب عمل کند ما (اگرصلاح بدانیم) به آنها سر می زنیم.»

البته بایدبه این نکته مهم نیز توجه داشت که بیشتر از همه حئز اهمیت است ارتباط روحی و سنخیت اخلاقی داشتن با امام زمان ارواحنافداه می باشدیعنی دوستان وشیعیان واقعی آن حضرت کسانی هستندکه با خود سازی وپاکی روح خویش صاحب اخلاق نیکووشایسته شده وبا این کارقلب امام زمان خویش را از خود خوشحال می کنند.

(کتاب درد ودل امام زمام عجل الله تعالی فرجه الشریف)ابوالفضل سبزی

 حرف های نادرست وغلط زیادی است که دشمنان وبرخی دوستان نادان،در مورد آقا می زنند! ومطمئنا" این هم باعث تاخیر در ظهور شده ، مثلا برخی میگویند:

آن حضرت حالا حالاها ظهور نمی کند!

برخی میگویند:

اگرظهور کند گردن همه را می زند!

برخی دیگر میگویند:

دعا کن که آقا نیاید که اگر بیاید اول گردن من وتو را میزند!

عده ای میگویند:

وقتی بیاید خون رکاب اسبش را می گیردو هفتاد آسیاب از خون مردم به گردش در می آید!

عده ای میگویند: 

غیبت امام زمان تقدیر خداوند است ، خدا خواسته که آن حضرت غایب باشد وهر موقع هم که خودش بخواهد به او امر می کند که ظهور کند، پس دعای ما برای ظهور آن حضرت فایده ای ندارد! انگار این آیه به گوششان نرسیده که خداوند در آیه 77 سوره فرقان فرموده: اگر دعای شمانبود خدا به شما چه توجه و اعتنایی داشت؟

برخی میگویند:اوهنوز متولد نشده ودر آینده به دنیا می آید!

برخی میگویند:اوظهورکرده واز دنیا رفته است!

برخی ها هم میگویند تا جمعیت کل دنیا 313نفر نشود آقا ظهور نمی کند! در صورتی که آن 313نفر یاران اولیه ومی توان گفت فرماندهان سپاه حضرت به شمار می روند.

عده ای که اصلا توجهی به حضرت مهدی عجل الله تعالی ندارند وعده ای کلا" به اصل وجود ایشان مشکوک هستند! این حرفهایست که مسلمانان بدون هیچ دلیل ومدرکی به زبان جاری میکنند وباعث ناراحتی مولایمان شده اند!

مگرآقا آن بزرگواری نیستید که صدیقه کبری حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام درحدیث معتبروشریف لوح از خدای تعالی نقل فرموده که خدای حکیم لقب رحمه للعالمین را به امام عصرعلیه السلام داده است؟این چه خرافات وچه حرفهای زشتی است که ما به امام معصوم خودنسبت می دهیم؟

دلم می شکند وقتی بعضی هاکه به ایشان گفته می شود برای فرج آن حضرت دعا کنید،در جواب می گویند:دعاکنیم که امام زمان بیادو سرمارا بزند. 

یعنی خودشان اینقدر نمی فهمندکه این حرفای بی اساس تهمتی عظیم است به شخصی که بخاطر او خداوند به ما روزی می دهد.کجاست سند حرفهایشان اگر راست میگویند؟!

انگار این آیه برای زمان ما بر پیامبر خدا نازل شده که می فرماید:

آیا زمان آن فرا نرسیده آنان که به ما ایمان آوردنده اند دلهایشان با یاد خدا نرم شود وبا شنیدن آیات ما خاشع شوند ومانند امت های پیشین نباشند که به واسطه طولانی شدن مدت ، دلهایشان سخت شدودر زرق وبرق دنیا فرو رفته ومبتلا به گناه شدند.

مومنین زمان غیبت نیز با الهام از این آیه شریفه باید مانند امت های پیشین نباشندکه بخاطر طولانی شدن زمان غیبت پیامبرانشان، دلهایشان سخت شد وهیچ حرف وسخنی در آنان اثر نمی کردوخود را مبتلا به فساد می نمودندکه عینا چنین صحنه ای را در جامعه خود مشاهده می کنیم.

ما یادمان رفته که ظهور حضرت بقیه الله (ارواحنافداه) یک ضرورت حیاتی برای اجتماع بشری است.

ظهور آن حضرت نجات جامعه بشری از فقروفلاکت ومرض وگرسنگی و اسارت است.

ظهور آن حضرت نجات جامعه بشری از ظلم وستم وفحشاء ومنکرات است.

ظهور آن حضرت نجات جامعه بشری ازآتش های صفات زشت حیوانی وشیطانی است که هرروز آتش جنگهای خانمان سوزومهیبب را روشن کرده وهزاران هزار نفر را آواره وبی خانمان وکشته ومعلول می نماید.

ظهور آن حضرت نجات انسانها از دام شیطان است.
 

ظهور آن حضرت نجات  انسانها از دام هواهای نفسانی است که او را روانه جهنم می نماید.

فراموش نکنیم که شیطان اشخاص معتاد به گناه را اسیر نموده وهر روز آنان را در خیابانها به نمایش می گذاردوبه امام زمان علیه السلام ودوستان حق توهین میکند که ببینیدچقدر اسیر ازشما گرفته ام ، اینها زنان ومردانی بودند که بخاطر غفلت وسستی خودشان اسیر سربازان من شده اند، در صورتی که می توانستند در لشگر اطاعت از پروردگار باقی بمانند، ولی آنها در این جنگ با میل قلبی خود اسیر شده وهیچ مبارزه ای با مانکرده وبلکه عده ای از آنها پیام های مکرر می دادند که بیائیدو ما را از لشگر حق جدا کنید ما میلی به ماندن در لشگر اطاعت از پروردگار نداریم، لذا ماهم آنها را اسیر خود کردیم.  

 یکی از عاشقان امام زمان علیه السلام طی ملاقاتی که با آن امام همام داشته از قول آقا چنین نقل می کند: چرا به شیعیان نمی گویید من هم مثل جد بزرگوارم حضرت سید الشهدا تنها هستم، آقا امام حسین علیه السلام اگر در صحرای کربلاتنها ماند من هم در صحراها تنها هستم و هر لحظه ندای (هل من ناصر ینصرنی) را سر می دهم وکسی به ندای من توجهی نمی کند. 

(کتاب درد دل امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف)

مرحوم علامه مجلسی(رضوان الله تعالی علیه)در کتاب شریف بحارالانوار نقل فرموده:

وقتی حضرت سید الشهداء به قطقطانه(منزلی درنزدیک کوفه)رسید،مشاهده فرمود خیمه ای در آنجابرپاست.

فرمود: این خیمه از کیست؟

گفتند:ازعبدالله بن حرجعفی است، حضرت اورا خواستندوسپس به او روکرده وفرمودند:

ای مرد! توشخص گناهکاری هستی واگر در پیشگاه پروردگار توبه نکنی وهمین حالا به یاری من نیائی خدای تعالی تورا مواخذه می نماید. واگر مرا یاری کنی جدم در پیشگاه اهل بیت شفیع توخواهد بود.

او در جواب گفت: ای فرزند رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم به خدا قسم اگر این کار را کنم،اولین کسی هستم که در رکاب شما کشته می شوم،اما  اسبی دارم که بسیار تندرو وچابک است وشمشیری دارم که خیلی عالی است، آن دورا به شما تقدیم می نمایم.

حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام روی مبارک خود را از او گردانید وفرمود:

ما به تو وبه اسب وشمشیر تو نیازی نداریم واز گمراه کنندگان کمک نمی خواهیم، ولی ای مرداز اینجا فرار کن، نه با ما باش ونه علیه ما باش زیرا کسی که ندای مظلومیت ما اهل بیت را بشنود وجواب مثبت ندهد، خدای تعالی اورا با صورت در آتش خواهد افکند.

حال ای شیعیان!ما باید به ندای هل من ناصرینصرنی امام زمانمان لبیک بگوییم ومراقب باشیم که مبادا در صف غافلان از آن حضرت باشیم.  ..